Platonizate: Curiosidades

Atentos estudantes!

Dicía Francis Bacon que "A esperanza é un bo almorzo pero unha mala cea". Pero ademais da esperanza, hai outros alimentos que nos sentan especialmente ben se se inclúen na primeira comida do día. Contámosche sete achados científicos que debes ter en conta á hora de almorzar.

Non o saltes. De acordo cun estudo publicado pola Universidade de Tasmanai (Australia) na revista American Journal of Clinical Nutrition, tanto os nenos como os adultos que se saltan a primeira comida do día tenden a comer peor e facer unha vida máis sedentaria. Ademais adoitan ter niveis de colesterol e insulina máis elevados (e polo tanto máis tendencia a sufrir diabetes e cardiopatías) que quen almorzan.

Menos sobrepeso. Un estudo do Instituto Nacional de Corazón, os Pulmóns e o Sangue (EE UU) revelou que as mozas que almorzan cereais teñen un índice cintura-altura máis baixo, que é o mellor indicador de ausencia de sobrepeso e baixo risco cardiovascular. Ademais, un estudo da Universidade de Scraton revelou que os cereais de trigo ou millo conteñen máis antioxidantes que calquera outro almorzo.

En reunión. Segundo unha enquisa de OnePoll, as reunións durante o almorzo son máis produtivas que as reunións pola tarde. O 67% dos suxeitos están máis predispostos a estar atentos durante o almorzo.

O exercicio, primeiro. Un recente estudo da Universidade de Birmingham publicado en Medicine

Se queredes saber máis, clickade en MuyInteresante

3 alimentos para 3 mil exames

Os 3 alimentos base para os estudantes

Múltiples estudos neurocientíficos revelan que a dieta inflúe no rendemento do cerebro á hora de aprender. Ademais de recomendar aos estudantes evitar comidas demasiado graxas e copiosas, os investigadores identificaron algúns compoñentes dos alimentos que poden axudar a obtner mellores resultados nun exame. Estes son algúns deles.

Cenouras. Esta verdura é boa para a memoria. O antioxidante beta-caroteno que conteñen as cenouras pode mellorar os resultados en test de memoria sobre todo se se consome a longo prazo, segundo un estudo realizado por médicos de Boston e publicado na revista The Arquives of Internal Medicine. Sobre todo na memoria verbal.

Salmón e atún. Os acedos omega-3, presentes no salmon e o atún, pero tamén nas noces e o kiwi, entre outros alimentos, melloran a memoria e a aprendizaxe, segundo demostrou Fernando Gómez-Pinilla, investigador do Instituto de Investigación do Cerebro da Universidade de California. Segundo desvelaba o investigadoren un artigo publicado en Nature Reviews Neuroscience, débese a que este ácido graso é necesario para as conexións entre as neuronas (sinapsis) e para que se expresen certas moléculas relacionadas coa memoria que se atopan en ditas sinapsis.

Améndoas. Un estudo realizado hai pouco por Neelima Chauhan e os seus colegas da Universidade de Illinois-Chicago revelou que se resolven mellor os test de memoria logo de varios meses consumindo a diario un puñado de améndoas

49 ANOS CON "ELA"

"Vivín coa perspectiva dunha morte prematura durante os últimos 49 anos. Non teño medo de morrer, pero non teño présa. gocei de cada momento e é moito o que quero facer antes de que chegue o final", afirma Hawking nunha recente entrevista. Certamente, o seu caso é tan coñecido como relativamente extraordinario. A súa cara non esconde unicamente a un dos científicos máis recoñecidos do último século, senón tamén a loita durante case medio século contra unha enfermidade que aínda se cataloga nesa nebulosa de 'raras'.

Aínda que a esclerose lateral amiotrófica (ELA) ten relativamente pouca incidencia, representa xunto a outras enfermidades neuronais como o Alzheimer, un dos grandes retos científicos. Descuberta a mediados do século XIX, conta actualmente con ao redor de 350.000 casos en todo o mundo -en España a proporción é de dúas ou tres casos por cada 100.000 habitantes- e a día de hoxe, a realidade é que moi pouco se sabe dela. Nin que desencadéaa, nin como se pode previr ou que pode parala.

Así, o único que se coñece con certeza é o que a propia enfermidade déixanos ver. Como retrato robot temos este mínimo bosquejo: "Non ten un rango de idade fixo sobre o que adoite aparecer e abarca desde a adolescencia ata os 80 anos, aínda que si é verdade que afecta algo máis dos 50 a 60 anos e cun pouco máis de prevalencia en homes que en mulleres, aínda que tampouco hai moita diferenza", explica a ELMUNDO.é Antonio Guerreiro Solá, coordinador do grupo de estudos de enfermidades neuromusculares da Sociedade Española de Neurología.

Primeiras fases

Sempre que se lle pregunta, Hawking rememora as primeiras etapas da súa enfermidade e como lla diagnosticaron. "Nos Nadais de 1962 notábame como máis torpe e fisicamente máis débil, pero pensei que non sería nada. A miña nai terminou convencéndome de que fose ao médico". A principios do seguinte ano, e con 21 anos, a Hawking explicábanlle que sufría a ELA e que lle quedaba de vida de dous a tres anos.

Como relataba o científico, o certo é que os primeiros síntomas da ELA son bastante confusos xa que van desde as cambras ou a debilidade nas extremidades, ata a atrofia muscular ou os trastornos na linguaxe e a deglución. A partir destas primeiras fases, a ELA ou, o mal de Lou Gehrig, nome como tamén se lle coñece por un famoso xogador de béisbol que a sufriu, a maioría dos afectados teñen unha esperanza de vida que rolda desde os tres aos cinco anos.

"Esta é unha enfermidade neurodegenerativa, é dicir, ataca ás neuronas motoras encargadas de controlar os músculos voluntarios facendo que vaian degenerando gradualmente ata que morren. Ao suceder isto, os músculos debilítanse progresivamente e paralízanse. Así, pérdese a capacidade cerebral para establecer e controlar o movemento voluntario, pero non así coa capacidade sensitiva e intelectual", explica o doutor Guerreiro.

Aínda que depende do paciente e dos coidados que reciba, normalmente este proceso adoita ser bastante rápido e o afectado termina por non poder inxerir e respirar. Con todo, e segundo os datos facilitados polo Instituto Neurológico Nacional de EEUU, hai unha minoría, que se calcula ao redor do 10% destes pacientes, que son capaces de vivir 10 anos ou máis... pero, ata, entre este grupo resulta atípico un caso como o de Hawking ao levar loitando contra a enfermidade 49 anos.

"En realidade hai pacientes que poden desenvolver unha vida natural con esta enfermidade dependendo dos coidados médicos aos que se somete", explica o doutor Guerreiro. "O primeiro que hai que ter en conta é que non todas as progresións da enfermidade son iguais, hainas máis lentas e, neste caso en concreto, falamos dunha persoa que ten á súa disposición un gran soporte médico que moitos outros pacientes non poden custearse. Ademais, someteuse a unha traqueotomía para poder respirar e a súa cadeira de rodas está ben equipada a través dun computador", engade.

Poderíase salvar máis xente se se sometesen a estes tratamentos? "Non se sabe, depende da evolución de cada persoa", explica este doutor. "Hai que ter en conta que a moitas persoas xa lles pilla a ELA maiores e prefiren un desenvolvemento normal da enfermidade antes que someterse a intervencións", comenta Guerreiro.

Tratamentos?
Ademais, ao non coñecerse a súa orixe, tampouco existe cura para a ELA polo que aos pacientes ségueselles tratando co único fármaco que existe desde fai anos, o Riluzol, "xa non para curarlles, porque non se coñece cura, senón para prolongar discretamente a supervivencia destas persoas", explica Guerreiro. "Pero ademais, ao ser unha enfermidade complexa require dun tratamento multidisciplinar, por iso é polo que de forma complementaria recoméndese fisioterapia ou logopedia", afirma.

E mentres se espera que algún día descúbrase a fórmula 'máxica' contra as enfermidades neuronais, Hawking, ás súas 70 anos e "vivindo un extra desde que me detectaron a ELA", fala claro a todos aqueles que a sofren: "A vida é demasiado curta para permitirche estar discapacitado en espírito á vez que fisicamente".

Abride as antenas terrícolas!!! Novo individuo prodixio do noso planeta

Jacob Barnett é un neno de Indiana que ten só 12 anos. Pero a súa vida ten poucas similitudes coa doutros mozos da súa idade, non só por que Jacob padece síndrome de Asperger, unha das variacións de autismo que se teñen médicamente rexistradas, senón por que en lugar de pasar o seu tempo xogando videoxogos ou masturbándose, este neno dedícase a elaborar complexos cálculos de álxebra, así como a desenvolver novos modelos de trigonometría ou estudar variables de xeometría difíciles de concibir para a adulta media. De feito, actualmente Jacob imparte clases complementarias a estudantes universitarios e os profesores da Universidade de Indiana contemplan a posibilidade de outorgarlle un título para que leve a cabo investigacións matemáticas como parte dun PhD.

Cun IQ de 170 (esa medida ochentera de intelixencia que aínda que resulta un criterio bastante limitado o certo é que algo debe de reflectir), Jacob supera neste rubro ata ao mesmo Einstein. Pero o seu reto ao pai da relatividad non queda só aí, xa que este neno prodixio atópase desenvolvendo o seu proxecto máis ambicioso ata agora: acuñar unha versión expandida da teoría da relatividad do propio Einstein.

Previo a confirmarse que o seu fillo era un xenio, a nai de Jacob chegou a pensar que talvez o seu fillo era vítima de sofisticadas alucinacións numéricas e decidiu videograbarlo explicando a súa nova teoría. O vídeo foi enviado ao Instituto de Estudos Avanzados, situado preto de Princeton, onde o profesor de astrofísica Scott Tremaine, un dos máis recoñecidos teóricos desta disciplina ao redor do mundo, confirmou a autenticidade do modelo de Jacob. "Estou impresionado no seu interese pola física e na cantidade de coñecemento que acumulou ata agora. A teoría na cal esta traballando involucra varios dos máis complicados problemas de astrofísica e física teorética. Calquera que os resolva será un serio candidato ao premio Nobel" escribiu Tremaine nunha carta dirixida á familia.

A síndrome de Asperger é considerado como unha forma de autismo, unha das máis leves, xa que permite un mellor funcionamento social en quenes o padecen. Así mesmo, asocióuselle con notables aptitudes mentais como unha incrible capacidade de memorización, un alto grao de racionalidade e pragmatismo nun plano intelectual, capacidades que permiten penetrar fácil e hábilmente nalgunhas disciplinas como a física, as matemáticas, a programación computacional e ata a música.

Complementariamente, quen padecen a síndrome de Asperger manifestan unha necesidade por profundar no coñecemento do rubro que lles interesou, o cal lévalles en moitas ocasións a resolver algúns dos máis profundos enigmas.

Se queredes saber máis desta noticia, visitade o Dailymail (xornal británico que a publicou)